شعره نو

حوصله را
بند بند کرده ام
میان هر بندش
نخی کشیده ام
در دستانم میلغزد و ورد می شود
تسبیحی که از ح و ص ل ه هی نو می شود
و دوباره برمیگردد...
.
.
حوصله را دور میزنم
و چقدر بی حوصله
حوصله ام را هی تیک میزنم